سهم ناچیز صنعت در توسعه ورزش این شهر کنگان‌ورزش- حجت عبدالهی(مدیر مسئول کنگان ورزش)
شهرستان کنگان یکی از شهرهای جنوبی استان بوشهر است که علاوه بر داشتن سواحل بکر و جاذبه‌های طبیعی، تجارتی تازه‌نفس و فرهنگی غنی، در دهه‌های اخیر پذیرای بخشی از صنایع عظیم نفت و گاز در جغرافیای خود شده است. مردم این‌جا شاید در سال‌های آغاز فعالیت پتروشیمی‌ها و دیگر شرکت‌های وابسته به وزارت نفت در شهرستان کنگان، این تصور را داشتند که به‌واسطه وجود این صنایع شهرشان پله‌های توسعه را یکی پس از دیگری طی کرده و خیلی سریع از پسوند ناخوشایند «محرومیت» پس از نام کنگان خلاص می‌شوند ولی تنها دستاورد این صنایع برای شهرستان کنگان، آلودگی بوده و بس! این در حالی است که همه این شرکت‌ها و پتروشیمی‌ها موظف بودند در راستای مسئولیت‌های اجتماعی خود و در ازای آلودگی‌های صنعتی که به جان مردمان این شهر انداخته‌اند، به توسعه این شهر و توانمندسازی و پیشرفت گروه‌های مختلف مردمی آن کمک کنند، اما این کمک‌ها یا آنقدر ناچیز است که اصلا به چشم نمی‌آید یا بسیار سلیقه‌ای و جزئی است که ذکر آن، فقط دلخوری ایجاد می‌کند. با نگاهی به وضعیت توسعه شهر، مشخص شد ورزش، یکی از مقوله‌هایی است که در کنگان به‌شدت به توجه نیاز دارد تا بتواند جایگاه خود را در ورزش استان بیابد. متاسفانه این حوزه، در سال‌های اخیر به حد کافی قربانی رفتارهای سیاسی نمایندگان مجلس شورای اسلامی در دوره‌های مختلف و نگاه سلیقه‌ای مدیران مرتبط شده، بنابراین انتظار می‌رفت که صنعت دیگر مانند این‌ها در حمایت‌های خود از این شهرستان در حوزه ورزش دچار کم‌کاری و کج‌سلیقگی نشود ولی زهی خیال باطل! حمایت‌های صنایع مستقر در شهرستان کنگان از ورزش و تیم‌های ورزشی بانوان و آقایان این منطقه نیز آنقدر معیوب بوده که صدای همه را درآورده است. کمترین کاری که دست‌کم این صنایع می‌توانستند برای ورزش کنگان انجام بدهند، ساخت یک ورزشگاه یا سالن ورزشی استاندارد و مجهز بود تا ورزشکاران کنگانی امروز این‌چنین به‌دلیل کمبود فضای ورزشی پشت درهای سالن‌ها یا زمین‌های چمن موجود در این شهر برای تمرین کردن منتظر نمی‌ماندند. نتیجه این بی‌توجهی این شده که تیم‌های ورزشی کنگانی اعم از تیم‌های بانوان و آقایان، فضای کافی برای تمرین کردن نداشته باشند، علاوه بر آن، وقتی که با همه سختی‌ها و کمبودها به مسابقات استانی یا کشوری راه پیدا می‌کنند، در تامین هزینه بلیت و اقامت یا لباس ورزشی می‌مانند. اغلب این ورزشکاران و تیم‌های ورزشی بارها شده به‌خاطر مسائل این‌چنینی از حضور موثر در مسابقات مذکور بازمانده‌اند و این عادلانه نیست که شب و روز در اثر استشمام بوهای بد صنایع آلاینده نفتی و گازی، سردردها را به جان بخرند و در زیر این آلودگیها بدوند و تمرین کنند که آخرش برابر شود با نرسیدن به سهم خود در ورزش استان و کشور. آیا تا به حال شده که مدیران صنعتی یا نمایندگان مجلس و مسئولان استانی خود را در مقابل کمبودهای فضای ورزشی و حمایت نشدن تیم‌های ورزشی و ورزشکاران کنگانی مسئول بدانند؟! قطعا پاسخ امیدبخشی به این سوال نخواهند داشت. به هر روی الان ضرورت حمایت صنایع مستقر در کنگان از ورزش این شهرستان بیش از هر زمانی احساس می‌شود؛ چون تیم‌های ورزشی و ورزشکاران کنونی انگیزه زیادی برای پیشرفت دارند و استعداد و توانایی کافی هم برای رسیدن به این افق دارند. حال ممکن است این سوال پیش بیاید که صنعت نفت چگونه می‌تواند از تیم‌های ورزشی یا ورزشکاران کنگانی حمایت کند؟! بدون‌‍‌تردید مدیران صنایع مستقر در این شهرستان، با احداث یا سالن مجهز به استانداردترین امکانات روز، دورنمایی روشنی را می‌توانند پیش روی ورزشکاران و تیم‌های این منطقه بگذارند. همچنین این صنایع، با اختصاص بخشی از بودجه خود در حوزه مسئولیت‌های اجتماعی می‌توانند یک ورزشگاه بزرگ در این شهرستان احداث کنند و این فضاها را هم برای استفاده از کارکنان خود و هم شهروندان کنگانی اختصاص بدهند. در این زمینه، مسئولان اجرایی و شهری هم با اختصاص زمین مناسب، مدیران صنایع را در ساخت چنین زیرساخت‌های مهمی در فضای شهری همراهی کنند. نماینده مجلس و دیگر مسئولان شهری هم از بودجه سالانه شهرستان (ملی و استانی) سهم مشخصی را برای اعزام تیم‌ها و ورزشکاران به مسابقات و لیگ‌های ورزشی در نظر بگیرند تا مسائل مالی دیگر مانند سدی مقابل انگیزه و توانمندی ورزشکاران و تیم‌های این شهرستان عمل نکند. متاسفانه قبل از این، بارها پیش آمد که ورزشکاری یا تیمی به‌دلیل مسائل مالی نتوانستند در مسابقات مهم شرکت کنند.
امیدواریم این یادداشت، نه تنها مسئولان اجرایی و مرتبط و نماینده جنوب استان در مجلس شورای اسلامی را در خصوص کوتاهی‌هایی که در حق ورزش کنگان صورت گرفته، به خود آورد؛ بلکه مدیران صنایع عظیم نفت و گازی مستقر در این شهرستان را نسبت وظایف خود در قبال مردم جنوب بیش از گذشته آگاه و مسئولیت‌پذیرتر کند. این‌که تا نقدی صورت می‌گیرد و روابط‌عمومی‌های صنایع مذکور مهربان می‌شوند و با نگارنده تماس می‌گیرند و با برشمردن حمایت‌های گاه و بیگاه خود از تیم‌های ورزشی در برهه‌های مختلفی زمانی می‌گویند تا دغدغه‌مندی خود را در حوزه ورزش به رخ بکشند، کفایت نمی‌کند؛ چون ورزش این شهرستان به حمایت‌های بیشتر از خرید بلیت هواپیما برای فلان ورزشکار یا کمک چند میلیونی به فلان باشگاه ورزشی نیاز دارد. ورزش کنگان امروز به توسعه زیرساخت‌های ورزشی هم برای بانوان و هم آقایان نیاز دارد، پس اگر صنایع مدعی مردم‌نوازی و قدرشناسی این مردم نجیب هستند که در طول سال فقط دودهای سمی صنایع را به جان می‌کشند، زیرساخت‌های ورزشی این شهرستان را توسعه بدهند و فضای ورزشی این شهر را مجهز به امکانات ورزشی استاندارد کنند.
